specjaliści, którzy są w stałym kontakcie z rodzicami (neurologopeda, logopeda, fijozterapeuta, psycholog, pedagog specjalny, terapeuta SI w każdym oddziale)

zgrany, zaangażowany zespół

ponad 10 lat zaufania rodziców

Dla wielu wielu dzieci pójście do przedszkola jest pierwszym

i często najtrudniejszym z kroków ku samodzielności.

Skąd więc mieć pewność, że dziecko jest na to gotowe?

Jak dziecko radzi sobie bez mamy?

Jednym z najtrudniejszych aspektów życia w przedszkolu,

jest zostawanie w nim bez rodziców. Jeśli dziecko reaguje na

brak rodzica lękiem, histerią "zamknięciem się w sobie",

"zerwaniem kontaktu" czy chęcią ucieczki, oznacza to że

zdecydowanie nie jest jeszcze gotowe na pójście do

przedszkola. Oczywiście, dla praktycznie wszystkich dzieci

pozostanie w obcym miejscu bez mamy czy tata nie jest łatwe,

ale zazwyczaj, nawet jeśli chwile płaczą, szybko dają się wciągnąć

w życie grupy i zapominają o tęsknocie za rodzicami.

Gdy jednak maluch tak boi się tak nowej dla niego sytuacji, że nie chce wejść w relacje z nauczycielami i grupą,

a przede wszystkim nie interesuje się tym co się dzieje w sali, wtedy warto przedłużyć czas adaptacji.

Skrócić czas, który malec spędza
w grupie, umówić się z nim dokładnie kiedy zostanie odebrany, rozmawiać o tym,

że następnego dnia pójdzie do przedszkola. Jeśli te wszystkie czynności nie przynoszą żadnego efektu warto po prostu jeszcze trochę poczekać. "Do prawidłowego rozwoju dziecko potrzebuje w pierwszej kolejności zaspokojenia potrzeby bezpieczeństwa- dlatego tak ważny jest okres adaptacji i stworzenie dziecku warunków, w których będzie w stanie zaakceptować rozłąkę
z rodzicami" – mówi Zofia Białek, pedagog specjalny, dyrektor Zielonego Latawca.

Reagowanie dziekca na własne imię

Zanim dziecko pójdzie do przedszkola powinno reagować na dźwięk swojego imienia. Jeśli maluch ma z tym problem,

można poćwiczyć z nim w domu poprzez proste komunikaty np: „Jasiu podaj piłkę“, „Jasiu złap mnie za rękę“,„Jasiu podejdź do mnie“. Oczywiście, nie chodzi tu o „tresowanie“ dziecka. Gdy maluch będzie potrafił zrozumieć prostą prośbę czy polecenie, łatwiej mu będzie dostosować się do wielu sytuacji w przedszkolu. Warto powiedzieć wychowawcy dziecka jak lubi być nazywane, można również poprosić by podpisano w ten sposób szafkę czy szufladkę malucha.

Zabawa w przedszkolu

Kolejną ważną umiejętnością jest samodzielna zabawa. Można by pomyśleć,że dla każdego dziecka jest to przysłowiowa bułka z masłem, jednak umiejętność wyboru zabawki i samodzielnego zajęcia się nią przez dłuższą chwilę, jest dla niektórych maluchów nie lada wyzwaniem. Jeśli maluch potrafi bawić się i samodzielnie zmieniać formę zabawy, zazwyczaj jest gotowy na pójście do przedszkola. Innym ważnym aspektem w czasie zabawy w grupie jest dzielenie się zabawkami z innymi dziećmi. Czasami malcom nie jest łatwo podzielić się ulubionym przedmiotem, albo poczekać na swoją kolej. Jeśli maluchowi sprawia to trudność warto częściej stawiać go w tej trudnej sytuacji, np. podczas wyjścia na plac zabaw czy odwiedzin rodziny. Można na głos komentować zachowanie dziecka:

(„Zobacz Kasiu jak Marek cieszy się z tego, że mu pożyczyłaś swoją piłkę. Chyba bardzo mu się podoba.“).
Warto również obserwować jak malec zachowuje się w takiej sytuacji, a jeśli widzimy że jest mu trudno warto z nim to przegadać i wytłumaczyć, że jeśli nie chce nie musi się dzielić, jednak wtedy nie może oczekiwać że inne dziecko pożyczy mu swoją zabawkę - nie można zabierać dziecku jego rzeczy,- by na siłę „podzieliło się“ z innym maluchem.

Takie zachowanie ze strony dorosłego tylko zniechęci młodego człowieka do dzielenia się z innymi w przyszłości.

Intensywne życie w przedszkolu

Dołączenie do grupy przedszkolnej wiąże się z wejściem w strukturę. Codzienne życie w przedszkolu jest dość intensywne. Jest mniej spokoju niż w domu, wielu maluchom, zwłaszcza na początku, trudno przywyknąć do ciągłej obecności innych dzieci - tym bardziej jeśli dziecko jest jedynakiem. Spędzanie czasu z rówieśnikami jest niezbędne do harmonijnego rozwoju wszystkim dzieciom.

Każdego dnia w przedszkolu dzieci czeka określony wachlarz zajęć i aktywności, który jest dość usystematyzowany. Zabawa, toaleta, mycie rąk, śniadanie, zajęcia etc. W porze obiadu maluchy są zazwyczaj bardzo zmęczone, po posiłku mają więc czas na regenerację. Zdarza się, że maluchy przyzwyczajone do innego rytmu dnia zasypiają na przykład w czasie zabawy swobodnej. Zazwyczaj po kilku tygodniach w przedszkolu przyzwyczajają się do nowych pór snu

i jedzenia. Jednym z większych wyzwań jest zazwyczaj spacer. Większość grup przedszkolnych, nawet gdy przy przedszkolu jest plac zabaw, raz na jakiś czas przechadza się po okolicy. Maluchy często są przyzwyczajone do podróży w wózkach spacerowych, więc nawet 20 minutowy spacer stanowi dla nich wyzwanie.

Nauka języka angielskiego jest dla dzieci dużym wysiłkiem intelektualnym, nawet jeśli zajęcia nie są długie maluchy muszą wytrwać w skupieniu, poznając nowe słowa, zwroty i piosenki. Zajęcia są dla maluchów atrakcją, a jednocześnie kolejną cegiełką do zmęczenia do całym dniu.

Samodzielne spożywanie posiłków też może zmęczyć. Gdy przychodzi czas śniadania, obiadu czy podwieczorku maluch może próbować swoich sił w jedzeniu. Niewiele dzieci przychodzi do przedszkola jedząc widelcem czy łyżką i lubiąc wszystkie potrawy. Oczywiście nauczyciele pomagają maluchom, ale dążą do tego by uczyły się jeść samodzielnie
i nabierały w tym wprawy. Po jedzeniu nareszcie przychodzi pora na spanie, po tak licznych wysiłkach dzieci myją zęby i szykują się do leżakowania. Mimo przyzwyczajenia do innego większość dzieci szybko przyzwyczaja się do takiego planu dnia i przestawia się przedszkolne pory spania i jedzenia. Gdy maluch jest gotowy na pójście do przedszkola wyraża chęć dołączania do rówieśników i naśladowania ich.

Czy dziecko w pampersie może iść do przedszkola?

Jeśli chodzi o samodzielne korzystanie z toalety, jedzenie, zakładanie i zdejmowanie butów czy ubieranie się tego dziecko

NIE MUSI potrafić idąc do przedszkola - taka zasada obowiązuje przynajmniej we wszystkich oddziałach Zielonego Latawca.

To właśnie w przedszkolu maluch opanuje te umiejętności. Nie znaczy to oczywiście, żeby w ogóle nie ćwiczyć
z dzieckiem samodzielnego wykonywania tych czynności, ale może zamiast godzinami ćwiczyć zakładanie
i zdejmowanie butów warto ten czas poświęcić na przytulasy?

Zwłaszcza podczas pierwszych dni adaptacji w przedszkolu warto pytać się go o jego wrażenia i emocje, dzięki temu maluch będzie mógł się z nami podzielić tym co czuje i trochę się "wyładować" - pobyt w przedszkolu jest wielkim przeżyciem dla malucha, trzeba o tym pamiętać. Jeśli dziecko nie będzie miało ochoty z nami o tym rozmawiać, bo też tak się zdarza, można samemu sobie odpowiadać na pytania, i nawet trochę specjalnie się mylić, tak by maluch sam chciał nam powiedzieć jak było w rzeczywistości. Np. "Jak się nazywa twój kolega? Chyba Krzyś... Nie Krzyś? hmm to jak ma na imię? "

Przydatne pytania do malucha po pierwszych dniach w przedszkolu:

Pamiętasz jaki masz znaczek w szatni?
Smakował ci dzisiaj obiad? Jaka była zupa?
Jak się nazywa twój kolega, z którym się bawiłeś autami?
Podobało ci się na angielskim?
Czy w sali są tory i pociąg?
Byliście na spacerze? Czy świeciło słońce?
Widziałeś, że na półce z sali leży twoja ulubiona książka? Ciekawe czy coś pani dzisiaj wam czytała?
Wygodne są kapcie, które kupiliśmy do przedszkola?