Zbliża się wrzesień, a wraz z nim początek roku szkolnego. Dla wielu
maluchów oznacza to początek przygody w przedszkolu. Jak dziecko poradzi
sobiew nowym miejscu? Czy da się uniknąć stresu? Co zrobić, by adaptacja
przebiegła pomyślnie?
Oto 5 - naszym zdaniem - najważniejszych zasad podczas procesu adaptacji:
1. Rozmawianie z dzieckiem o przedszkolu
Zanim maluch zacznie chodzić do przedszkola, warto z nim o tym często
rozmawiać. Opowiedzieć o nowym miejscu, o zostawaniu bez rodziców,
o zasadach tam panujących, o paniach nauczycielkach, zabawkach,
spacerach, posiłkach, siedzeniu przy małym stoliku, własnej szufladce,
myciu rąk przez jedzeniem, kolegach i koleżankach, znaczku w szatni i wielu
innych rzeczach, które czekają na dzieci w przedszkolu. Jeśli brat lub siostra,
kuzyn, lub po prostu ktoś znajomy z otoczenia malucha jest już przedszkolakiem, można razem porozmawiać o jego wrażeniach -
warto jednak wcześniej wybadać, czy pytane dziecko jest zadowolone z przedszkola do którego chodzi i w pełni zaadaptowane.
Im więcej pozytywów malec usłyszy o nowym miejscu, tym łatwiej mu będzie oswoić z myślą o pójściu tam. Takie rozmowy mogą mieć miejsce długo przed planowanym początkiem adaptacji. Świetnie sprawdzą się również książeczki o pierwszych dniach w przedszkolu.
2. Wspólne poznanie nowego przedszkola
Dziecko czuje się bezpieczniej w miejscu, które zna. Przed pierwszym dniem w przedszkolu można kilka razy wybrać się wspólnie na spacer w jego okolice. Jeśli akurat przedszkolaki bawią się na placu, można zapytać o możliwość dołączenia do nich.
Podczas pierwszej wizyty w sali warto dać maluchowi swobodę, podążać za nim, oglądać razem zabawki i zakamarki, pójść wszędzie tam gdzie maluch ma ochotę zajrzeć. Jeśli dziecko nie chce gdzieś wejść można samemu tam zajrzeć i skomentować to co się widzi ("A tu jest szatnia, można zostawić w niej buty, każde dziecko ma swoją półkę", "A tu jest łazienka, podobna do naszej, tylko sedes jest malutki").
Wiedząc jaki dziecko ma znaczek, warto wspólnie poszukać jego półki w szatni, szufladki w sali etc.
3. Pozytywne nastawienie rodzica
Maluchy z łatwością wyczuwają jeśli rodzic nie jest przekonany co do decyzji o przedszkolu. Nastawienie dziecka jest w dużej mierze zależne od nastawienia rodzica. Mówiąc malcowi o przedszkolu warto przedstawiać je pozytywnie i nie okazywać swoich niepokojów. Adaptacja dotyczy również rodziców - zwłaszcza na początku warto o wszystko pytać, jeśli ma się jakiekolwiek wątpliwości. Niepewność może udzielić się maluchowi i utrudnić mu aklimatyzację. Opowiadając o przedszkolu można porównywać je do miejsc, które pozytywnie kojarzą się dziecku (np. "Zobacz! Czerwona zjeżdżalnia, taka jak na placu zabaw obok cioci Kasi", "Twoja sala jest na pierwszym piętrze, tak samo jak twój pokój"). Dzieci czasem dają się również "zarazić" entuzjazmem rodzica ("Hurra! Idziemy do przedszkola!").
4. Dotrzymywanie słowa danego dziecku
Podczas adaptacji przychodzi moment, gdy maluch zostaje po raz pierwszy w nowym otoczeniu. Zanim rodzic wyjdzie z sali, powinien zawsze uprzedzić o tym swoje dziecko. Widząc, że malec dobrze się bawi można spróbować się z nim umówić (Np. "Zosiu, idę na chwilę
do samochodu, zaraz wrócę", "Idę do toalety, za chwilę będę z powrotem"). Te pierwsze "umowy" powinny zakładać nieobecność rodzica dosłownie przez chwilę, by dziecko nie zdążyło zareagować smutkiem czy strachem. Czas wyjścia można stopniowo wydłużać, obserwując reakcję malucha. Najważniejszą rzeczą jest dotrzymywanie słowa dziecku. Mówiąc, że wychodzi się na chwilę, trzeba rzeczywiście szybko wrócić. Obiecując odebranie malca przez obiadem, powinno się po niego przyjść zanim dzieci zaczną jeść.
Gdy rodzic umawia się z dzieckiem, że wróci za jakiś czas powinien określić konkretny moment z życia grupy, kiedy będzie z powrotem
("Wrócę po zabawie, przed spacerem, po zajęciach, przed obiadem..."). Jeśli nieobecność trwa dłużej niż moment, malcowi łatwiej będzie sobie z nią poradzić znając dokładny czas powrotu mamy czy taty.
Jeśli rodzic będzie dotrzymywał obietnic, dziecko będzie czuło się bezpiecznie i proces adaptacji przebiegnie łagodniej.
5. Bycie blisko
Kiedy dziecko poznało już nowe miejsce, zazwyczaj bawi się sprawdzając czasami czy mama lub tata jest blisko. Później zaczyna przyzwyczajać się do zostawania w grupie. Zwłaszcza na początku, rodzic wychodząc powinien być w niedalekiej odległości od sali
lub przedszkola. Dzięki temu, jeśli maluchowi zrobi się smutno, przestraszy się, lub po prostu będzie się chciał przytulić, rodzic będzie mógł być z powrotem po chwili. Najbezpieczniej jest wyjść na korytarz, do niedalekiego sklepu lub kawiarni, posiedzieć na placu zabaw czy w samochodzie. Ważne, by dziecko nie zobaczyło rodzica, gdy dobrze się bawi. Może je to rozproszyć, poczuje tęsknotę i zapomni o tym jak dobrze się bawiło.
Pierwsze dni adaptacji zazwyczaj nie są proste, ale odpowiednie przygotowanie się do nich i pozytywne nastawienie z pewnością ją ułatwią. Trzymamy kciuki za pierwsze dni w przedszkolu!
Autor posta: Danuta Białek-Molak, pedagog specjalny, terapeuta wczesnego wspomagania rozwoju
Artykuły powiązane:
Pięć najczęstszych błędów podczas adaptacji dziecka w przedszkolu
Wielki kryzys - czyli o tym, dlaczego dziecko nagle nie chce iść do przedszkola
Kiedy dziecko jest gotowe na pójście do przedszkola?
5 NAJWAŻNIEJSZYCH zasad adaptacji dziecka w przedszkolu
Poczytaj również:
Czym się zajmujemy?
Od ponad 10 lat tworzymy przedszkola, w których każde dziecko czuje się ważne, potrzebne i akceptowane.
Zielony Latawiec to kameralne grupy,
zgrany zespół nauczycieli i specjalistów
oraz autorski program nauczania.
Codziennie w każdej z grup odbywa się praca własna, prowadzona zgodnie z zasadami pedagogiki Marii Montessori.
Dzieci wybierają pomoce i samodzielnie z nimi pracują, dzięki czemu uczą się oraz poznają świat
po swojemu.
Co wyróżnia nasze przedszkole?
Zielony Latawiec, Niepubliczne Przedszkola Integracyjne, od 2007 r.| All rights reserved 2019| design by DBM
Co nas wyróżnia?
kameralne grupy
codziennie praca własną metodą Montessori
autorski program nauczania
2 wychowawców w każdej grupie
1-3 osób wspierających w każdej grupie
specjaliści, którzy są w stałym kontakcie z rodzicami (neurologopeda, logopeda, fijozterapeuta, psycholog, pedagog specjalny, terapeuta SI w każdym oddziale)
zgrany, zaangażowany zespół
ponad 10 lat zaufania rodziców