specjaliści, którzy są w stałym kontakcie z rodzicami (neurologopeda, logopeda, fijozterapeuta, psycholog, pedagog specjalny, terapeuta SI w każdym oddziale)

zgrany, zaangażowany zespół

ponad 10 lat zaufania rodziców

Dzieci budują samoocenę głównie w oparciu o sygnały, które

otrzymują ze swojego otoczenia. Zwracając uwagę na formę komunikatów

przekazywanych maluchowi, można mu pomóc poczuć się pewniej.

Czasami wystarczy kilka często wypowiadanych sformułowań, by zauważyć

poprawę pewności siebie

u malucha.

Przykładowe komunikaty, które mogą pomóc dziecku w budowaniu

pozytywnej samooceny:

O rzeczach stworzonych przez dziecko (budowli, pracy plastycznej etc.):

Ale się napracowałeś!
Jaki ciekawy wzór i wesołe kolory!
Widać, że bardzo się starałeś robiąc to!
Twoja praca jest naprawdę wyjątkowa!
Świetna robota!

O zachowaniu dziecka wobec innych :

Bardzo mi się podobało jak się bawiłeś z ...
Zaimponowałeś mi tym, że się podzieliłeś zabawkami z ...
To było bardzo miłe, kiedy zaprosiłeś ... do zabawy
Wspólne budowanie wieży świetnie ci poszło
Zabawa z ... to był świetny pomysł

O pomocy dziecka :

Bez twojej pomocy byłoby mi o wiele trudniej!
Dzięki tobie skończyłem szybciej!
Dziękuje, że chciałeś mi pomóc!
Ale dzielny zuch pomocnik z ciebie!
Milej mi sprzątać kiedy robimy to razem!

Warto unikać sformułowań, które są dla dziecka niezrozumiałe, nacechowane negatywnie lub kojarzą się dziecku z czymś czego nie lubi. Rodzice, często nieświadomie, przekazują dziecku sygnały, które mogą negatywnie wpływać na jego samoocenę. Unikajmy zwrotów typu:

"Mój malutki dzidziuś nie umie zawiązać sznurowadeł"
"Ale się objadłeś tłusty prosiaczku"
"Jesteś za mały, żeby to zrozumieć"
"Dzielne dzieci nie płaczą u lekarza, a ty tak płaczesz"
"Ruszasz się jak mucha w smole"
"Jeśli się sam nie ubierzesz to znaczy, że musisz wrócić do żłobka dla bobasów"

Malec, słysząc to, może się poczuć bardzo niepewnie. Problemy z samooceną u dziecka mogą występować już w wieku przedszkolnym, warto więc od początku pomagać dziecku w budowaniu pozytywnego obrazu siebie. Jeśli widzą Państwo u swojego dziecka niepokojące sygnały takie jak nadmierny brak śmiałości i pewności siebie, trudności w adaptacji (adaptacja trwająca powyżej 2-3 tygodni), niechęć do nawiązywania relacji z rówieśnikami etc., należy skonsultować się z psychologiem dziecięcym.

Budowanie pozytywnej samooceny jest ważnym elementem harmonijnego rozwoju dziecka.

Autor posta: Danuta Białek-Molak, pedagog specjalny, terapeuta wczesnego wspomagania rozwoju